Het Sint-Elisabeth Begijnhof is een van de oudste begijnhoven van ons land. Haar geschiedenis gaat terug tot de 13e eeuw, toen het bekendstond als het Oud Begijnhof 'Sente Lisbetten'. Een aantal godsvruchtige vrouwen wou zich vestigen in de nabijheid van de Bijloke in Gent. Hun oog kwam te liggen op een moerassig gebied, omringd door waterlopen, aan het einde van de Burgstraat.

Doorheen de eeuwen groeide het Begijnhof uit tot een ware mini-stad; maar liefst 18 conventen, 103 begijnenhuizen, de kerk, het huis van de grootjuffer, de infirmerie, de infirmeriekapel, de bleekweide en een boomgaard vonden er hun thuis. Door een samenloop van omstandigheden, zoals de industriële revolutie en de idee van stadsarchitecten om de stad 'open te gooien' en de Begijnhoven af te breken, zorgde voor verval en verlating. Eind 19e eeuw verlieten de begijnen hun stek en verhuisden ze richting Sint-Amandsberg.

De decennia die hierna volgden leidden tot verval, verkaveling en teloorgang van heel wat historische gebouwen en elementen. Pas eind 20e eeuw werd het verval gestut door het werk van de burgerbeweging 'vrienden van het Oud Begijnhof'. Sindsdien is er meer aandacht voor het behoud en de revalorisatie van erfgoed. Gebouw per gebouw werd het Begijnhof opgewaardeerd tot de parel die het vandaag is.

Het bestaande gebouw dateert uit de jaren '60 en had dringend wat liefde en aandacht nodig. Element Architecten werd gevraagd om het gebouw te renoveren en een duurzame invulling te geven. Hun ontwerp werd ruimschoots besproken met de verschillende stadsdiensten. Op vraag van de diensten Stedenbouw, Monumentenzorg en de Kwaliteitskamer werd het ontwerp herhaaldelijk bijgestuurd, gedetailleerd en verbeterd.

De omgevingsvergunning werd enkele maanden geleden aangevraagd en wordt binnenkort verwacht.

Neem zeker met ons contact op indien u op de hoogte wenst te blijven van de voortgang van dit project.